Closer is He than breathing

God is zo dichtbij. Closer than breathing. 

Het is januari en ik zit nog steeds in Nederland. Het is nogal een understatement als ik zeg dat dit niet helemaal in de planning lag, dat we dit niet van tevoren wisten. En dat is maar goed ook. Het is God die onze toekomst kent en die is geborgen in Zijn handen. Ik hou me niet echt bezig met het ‘waarom’, het is een kwestie van loslaten van mijn/ onze eigen plannen en vertrouwen op de Zijne.

Speak to him, thou, for He hears. God hoort mij, hoort ons.

Hij hoort mijn gebeden over mijn visum, over mijn toekomst, mijn financiën, mijn zorgen, mijn vragen. Hij hoort al mijn uitgesproken woorden, maar ook de woorden die onuitgesproken blijven. Dat is de God die ik dien. Een God die mijn hele wezen kent, alles.

Volgende week vertrek ik voor een korte periode weer naar Texas. Er vindt dan weer een training (Onboarding) plaats. Ik zie ernaar uit om weer deel van het team te zijn, vergaderingen bij te wonen en niet via de Skype, niet alleen werk achter de computer maar weer met mensen in contact te zijn. Toch vind ik het ook weer lastig. Het weer inpakken van mijn leven in die ene koffer, weer tijdelijk ergens verblijven, het weer gedag zeggen, het onbekende. Sommige dingen wennen nooit.

Maar… God is zo dichtbij. Hij is mij zelfs al voor gegaan, ik hoef enkel maar te volgen.

Dat ik mag doen dat U zou doen. Dat ik mag liefhebben wat U liefheeft.

Wilt u met me mee blijven bidden voor mijn visum en mijn verdere toekomst binnen Mercy Ships?

U kunt binnenkort meer lezen in mijn nieuwsbrief!