Ik weet dat de meeste onderdelen van onze tour ‘off ship’ waren. Toch neem ik jullie nog een keer mee van het schip! Niet omdat het leven op het schip niet interessant of leuk genoeg is, maar soms beleef ik dingen ‘off ship’ die ik simpelweg niet voor mezelf kan houden.
Een bijzonder onderdeel van lesgeven op een schip in Afrika zijn de Field Trips. Field Trips (schoolreisjes) zijn onderdeel van iedere school en dus ook hier op the Academy. We zijn in oktober naar the US Embassy geweest en in februari naar Jean Paul Day Care Center. Dit is een een soort peuterspeelzaal. We hebben de kinderen hier een bijbelverhaal verteld, een knutselwerkje gemaakt en verschillende spelletjes gespeeld. Het was zo bijzonder om onze ‘Westerse’ kinderen bezig te zien, te midden van zoveel Afrikaanse kleintjes. Ze hebben enorm genoten en waren een zegen voor elkaar.
Het schip verlaat over drie weken dit bijzondere land en dus is het tijd om afscheid te nemen. Jean Paul Day Care Center wilde ons bedanken voor alle keren dat mensen van het schip zijn geweest om te helpen en met de kinderen te spelen. Ze wilde ook graag een aantal kinderen van the Academy terug zien en mijn kids waren de gelukkigen. Afgelopen dinsdag maakten we ons klaar voor weer een Field Trip. Handsanitizer, zonnebrandcreme, veel water en onze securitybadge zijn hier heel normale dingen om mee te nemen. Op het moment dat ik alle kinderen in de Landrover had geladen en ik de auto startte, moest ik toch even glimlachen. Hier ben ik dan, alweer bijna een jaar op schip, in een Landrover en klaar voor een Field Trip in Afrika. Hoe bijzonder kan het leven lopen als je God de leiding geeft over je leven.
De kinderen en ik hebben in de ochtend weer meegeholpen met een bijbelverhaal, een werkje en wat spelletjes. Het was warm en het zweet rolde van onze voorhoofden af, maar desondanks hebben we genoten van de klassen vol met kinderen. We spreken niet dezelfde taal, maar dat maakt op zo’n moment niets uit. We hebben onze handen en voeten en daar kom je een heel eind mee 🙂
Om ons te bedanken voor het afgelopen jaar hebben een aantal van deze prachtige kinderen een traditionele dans voor ons opgevoerd. Het was prachtig om te zien!
Na deze geweldige uitvoering hebben we samen geluncht. Zoals je vast wel weet is het eten hier anders dan wat we gewend zijn en al leven we in Afrika, we eten op het schip toch behoorlijk westers. Ik was dan ook enorm trots op mijn kids dat ze alles geprobeerd hebben en sommigen zelfs om meer vroegen. Het smaakte heerlijk!
Ja, je ziet het goed. Er ligt een vissenkop op mijn bord, met tandjes en al 🙂
Voldaan vertrokken we weer richting het schip en de klas. Ik heb zoveel meer te zeggen, te vertellen en foto’s te laten zien, maar dan wordt deze blog veel te lang. Ik zal de rest van mijn belevenissen bewaren voor een later tijdstip. Ongemerkt maak ik hier zoveel mee en heb ik zoveel te vertellen. Het voelt zo vreemd dat we over een aantal weken al weer vertrekken en mijn eerste jaar er al weer bijna op zit. Het zal even tijd kosten om alles wat ik heb gezien en beleefd een plekje te geven en gelukkig heb ik hier van de zomer de tijd voor. Ik kijk er naar uit om jullie van de zomer meer van mijn belevenissen te vertellen en te laten zien.
Know that the Lord is God. It is He who made us, and we are his; we are his people, the sheep of his pasture. Psalm 100:3
Lieve Remy!
Wow, in één woord: Prachtig!! Geweldig zoals jij de dingen omschrijft en wij op deze manier een stukje mogen meebeleven van wat jij meemaakt. Zo dapper, alles wat je doet! We zijn hier ook zo trots op jou! Hoe je met de dingen omgaat, wat je allemaal doet, hoe je groeit, …!
En wat een geweldig vooruitzicht om jou binnenkort weer in onze armen te mogen sluiten! Ik kijk er enorm naar uit! Heel veel liefs, sterkte en Gods zegen voor de laatste paar weken! Annemieke
Lieverd,
Nou ik schiet weer vol als ik lees over je belevenissen en blijf me verbazen.. Met een landrover vol kids op stap in Afrika…dit hadden we inderdaad niet zelf kunnen bedenken. Een leven met God is “never a dull moment”, zo zie je maar weer.
Constantly in our prayers and thoughts, with love,
mama
(en: kreeg je de vissekop nog opgegeten??? brrrrr…)
WOW! Zo gaaf om je verhalen te lezen! Ik geniet ervan, het raakt en inspireert me. Het laat me ook weer opnieuw zien dat we een God dienen die zoveel kan doen in en door ons heen, en inderdaad; een jaar geleden namen we nog afscheid van je en moet je kijken wat er in de tussentijd allemaal gebeurd is!! Thanks for sharing, liefs Colin
Hoi Remy zo mooi om elke keer weer je belevenissen te lezen. Wat geweldig om dit zo te mogen doen in Zijn Koninkrijk. En ja een vissekop als toetje is wat anders natuurlijk…….
Veel zegen zus daar voor de kinderen en allen om je heen.
Gr. Miranda en wij zijn stik trots op jou. Je bent een KANJER!
hoi Liefste Juf ter wereld,
wat eten jullie zoal daar op dat schip?
In dat normaal die vissen kop?
Ik zou liever niet eten!
Liefs Susanna