Van Conakry, Guinea naar Las Palmas, Gran Canaria naar Brussel naar Nederland, naar Santa Cruz, Tenerife naar Pointe Noire, Congo. Houden jullie het nog bij? Ik ben eerlijk gezegd af en toe een beetje de draad kwijt.
Het was goed om weer even in Nederland te zijn waar alles heerlijk ‘normaal’ is. Ik heb genoten van vers fruit en verse groenten, van heerlijk lange douches, het gemak om even snel boodschappen te doen, het zien en spreken van vrienden en familie face to face, slapen in een ruim bed in een kamer voor mij alleen(!), van het koele weer en de regen, de groene bomen, de Nederlandse autowegen en zo kan ik nog wel even doorgaan 🙂 Toch was het niet alleen maar rozengeur en maneschijn om thuis te zijn. Alle indrukken, ervaringen, gedachten en emoties van het afgelopen jaar vonden hun weg naar buiten tijdens mijn vakantie in Nederland. Mijn arme familie en vrienden hebben het af en toe voor hun kiezen gekregen met mij… Ik hoor van meerdere kanten dat dit blijkbaar heel normaal is als je als zendeling na lange tijd weer terug komt in je oude, vertrouwde omgeving. Toch hoopte ik stiekem dat dit allemaal aan mij voorbij zou gaan en ik heb er dan ook mee geworsteld dat dingen anders liepen dan ‘gepland’. Maar dan mag ik gelukkig terugvallen op onze Vader en mijn zorgen overgeven aan Hem.
Cast all your anxiety on him because he cares for you. 1 Peter 5:7
Ik ben inmiddels alweer drie weken terug op het schip. Ik had weer zin om aan het werk te gaan, maar ik zag ook op tegen de kleine leefomstandigheden en leven in een gemeenschap. Maar God is trouw en ik kan eerlijk zeggen dat ik eerder gewend ben dan ik verwacht had. Het is heerlijk om weer aan het werk te zijn. Ik heb een leuke klas met een aantal leerlingen die ik mee heb genomen van vorig jaar en een aantal nieuwe leerlingen. Ik zal ze in een volgende blog aan jullie voorstellen. Het is weer een leuk team en ik geniet van mijn nieuwe functie als Head of Elementary.
Na een week in Tenerife gelegen te hebben zijn we zaterdag 27 juli vertrokken richting Pointe Noire, Congo. Het is een lange vaartocht waar ik een serie van blogs over kan schrijven 🙂 We hebben weer veel mooie dingen gezien onderweg en ik heb vooral genoten van Worship on the Bow.
Het is de bedoeling dat we morgen aankomen in Pointe Noire in Congo waar ons weer een nieuwe Field Service te wachten staat. Dit is de eerste keer dat het schip naar Congo gaat en dus weten we niet precies wat ons te wachten staat. Wel staat vast dat God grote en wonderlijke dingen gaat doen in dit land.
Vind ik het weer spannend? Jazeker! Maak ik me zorgen? Yep! Wil ik me laten gebruiken door God? YES! Ik kan niet wachten om te zien wat God in Congo gaat doen en ik kan ook niet wachten wat Hij in mij gaat doen! Aan Hem alle lof en eer!
Dank jullie wel voor al jullie steun, gebed, geduld, liefde en bemoediging voor mij. Jullie zijn fantastisch!
Lieve Remy!
Dank je wel voor je nieuwe blog vanuit een schommelend schip. Ik hoop dat je het nog even volhoud en jullie morgen veilig zullen aankomen!
Wat was het fijn om je weer even om ons heen te hebben en van jouw aanwezigheid te mogen genieten! Des te moeilijker weer het afscheid… maar samen met jou mogen we uitkijken naar wat God in Congo zal gaan doen! Je doet zo mooi werk, geweldig om dat te mogen volgen! Ik blijf voor je bidden! Gods zegen!
Heel veel liefs,
Annemieke