Screeningday and some bits and pieces…

Tjonge… is het echt al half september? Was Screeningday echt al bijna drie weken geleden? Wat gaat de tijd hard!

Ik ben alweer bijna ruim twee maanden aan het werk en inmiddels draait ook het ziekenhuis weer op volle toeren. Wat is er weer veel gebeurd en wat een wonderen hebben we weer mogen zien en beleven. Het is bijna ‘normaal’ voor ons als Crew van de Africa Mercy omdat we dagelijks getuigen zijn van Gods wonderen, maar het is natuurlijk alles behalve normaal. Ik wil jullie graag weer een korte indruk geven van de grote Screeningdag die op 28 augustus heeft plaatsgevonden. Door het jaar heen zijn er nog wat kleinere screening momenten, maar aan het begin van een Field Service vindt de grootste plaats.

Dit is de eerste keer dat het schip in Congo is. Het is dan ook maar even afwachten hoe de mensen reageren op de komst van het schip en hoeveel mensen naar zo’n Screeningday (durven) komen. Maar waar wij soms sceptisch zijn is God nog steeds een God van wonderen. Er stonden ruim 7000 mensen in de rij. Dit is bijna twee keer zo veel als in Guinea vorig jaar.

Dit jaar heb ik weer net als vorig jaar patienten van de ene plaats naar de andere plaats begeleid. Helaas hebben we veel patienten moeten afwijzen, omdat Mercy Ships alleen bepaalde operaties verricht en maar beperkte bedruimte heeft. Het is altijd lastig om mensen naar de uitgang te brengen nadat ze zo lang in de rij hebben gestaan. Toch zijn de meeste mensen enorm dankbaar dat de artsen en verpleegkundigen tijd voor ze genomen hebben en ze met respect behandeld zijn. Wat een voorrecht om op deze manier een stukje van Gods liefde te laten zien.

Ik was net als vorig jaar onder de indruk van de organisatie en de inzet van alle vrijwilligers. Wat een eenheid, samenwerking en team effort! Iedere keer als ik de foto’s bekijk en er over nadenk krijg ik weer kippenvel. Wat een mooie mensen heb ik ontmoet en wat een eer dat ik een heel klein deel van hun leven mag zijn.

Hieronder een foto van Grace, een prachtig meisje die een deel van haar neus mist. Dit komt door een bacterie die we blijkbaar allemaal hebben, maar als een sneetje of schaafwond niet schoongemaakt wordt met schoon water krijgt deze bacterie de ruimte om veel schade aan te richten.

Je vraagt je misschien af waar mijn kids waren op deze dag. Zij waren gewoon op school, iemand anders heeft voor mij ingevallen. Zij zijn nog iets te jong om aanwezig te zijn op deze dag. De middelbare school kids hebben wel meegeholpen. Zij hebben eten en drinken uitgedeeld aan de patienten in de rij en hebben kleine kinderen vermaakt.

 Dit is maar een korte indruk van een lange en heel bijzondere dag. Het is bijna onmogelijk om over te brengen wat we hier dagelijks zien en meemaken. Niet alleen de inzet van alle vrijwilligers maken deze dag mogelijk, maar ook het gebed dat wereldwijd plaatsvindt. Mensen van over de hele wereld bidden dagelijks voor het werk dat wij hier mogen doen. Wat bijzonder dat we door gebed een eenheid met elkaar mogen vormen. Bedankt voor jullie liefde, aandacht en gebed. Jullie zijn onmisbaar!

Nog even snel een foto van mijn lieve klas 🙂