Afgelopen vrijdag keek ik verbaasd naar de kalender en vroeg me hardop af waar de maand april was gebleven. Om heel eerlijk te zijn ben ik blij dat de tijd zo snel gaat. Het is zijn een aantal zeer intensieve weken geweest. Ik kan opsommen waar iedere dag, ieder uur mee gevuld was/ is, maar dat is niet de reden waarom ik deze blog zijn.
Ik gebruik mijn blog vaak om een update te geven waar ik mee bezig ben en wat er zoal op het schip en hier in Afrika gebeurt. Een mooie foto hier en daar en klaar is Kees. Maar dit keer is het anders. Ik heb al een aantal dagen sterk het gevoel om een stukje van mijn hart met jullie te delen. Het helpt mij de afgelopen weken, maanden, gevoelens en gedachten op een rijtje te zetten en misschien, heel misschien, mag het een bemoediging zijn voor jullie.
Mijn grootste worsteling de afgelopen weken was tijd. Ik kwam overal tijd voor tekort. Het grootste gedeelte van mijn dag werd gevuld met werk; lesgeven, leiding geven aan het basisschool team, field trips organiseren, gesprekken met het hoofdkantoor in Texas, bijlessen na schooltijd, gesprekken met leerkrachten, ouderavonden, musicals, etentje hier, etentje daar… het is toch nog een opsomming geworden, sorry. Mijn frustratie was dat ik nergens nee tegen kon zeggen. En ja ik weet, ‘nee zeggen’ kan je leren, maar in dit geval was dat niet de les die ik moest leren. God had een andere les in gedachten…
Mijn frustratie was niet zozeer dat ik het zo druk had. Mijn frustratie was dat ik sommige dingen niet kon doen volgens mijn plan. Zie je de les al aan komen? Ik heb een lijst aan ideeën en plannen en verwachtingen die ik mijzelf opleg en er is niets vervelender dan wanneer het me niet lukt om deze tot uiting te brengen. Oké, oké, misschien overdrijf ik wel een beetje, houd in gedachten dat mijn schooljaar er bijna opzit en de moeheid dus ook een meespeelt. Ik verwacht bijvoorbeeld van mijzelf dat ik een goed voorbeeld en een steun ben voor mijn teamleden, vooral de jongere leerkrachten. Ik verwacht van mezelf dat ik naast mijn werk mij ook inzet voor de gemeenschap op andere manieren. Ik verwacht van mijzelf dat ik regelmatig wat van mijzelf laat horen aan mijn familie en vrienden thuis en inmiddels op vele andere plekken in de wereld. Ik verwacht van mijzelf dat mijn lessen goed voorbereid en leuk en uitdagend voor de kinderen zijn. Ik verwacht van mijzelf dat ik geduldig ben, ten alle tijden! Ik verwacht van mijzelf…. Soms denk ik zelfs dat anderen dit van mij verwachten. Helaas leiden deze verwachtingen vaak naar teleurstelling, want het is onmogelijk om aan deze verwachtingen te voldoen. Temidden van deze strijd vroeg ik steeds God om hulp…
Op een avond, voor ik uitgeput mijn bed in rolde, las ik dit vers in een dagboekje van Beth Moore:
The Philistines again waged war against Israel. David went down with his soldiers, and they fought the Philistines, but David became exhausted. 2 Samuel 21:15
Exhausted, uitgeput… Yep, zo voelde ik mij ook. Uitgeput!
Beth Moore schreef een stukje dat mij recht in het hart raakte:
Sometimes when we’re down, it’s hard to see how many people have come to our aid. We’re often so focused on our circumstances that we don’t realize how many people God has sent to encourage us. At times I’ve cried out, “God, please help me get through this difficult time!” or “Please help me to meet this deadline!” I am often humbled as He opens my eyes to all He’s done and says to my heart, “I was the One who sent Mary Helen to your house with home-baked cookies. I was the One who told Nancy to send you a note of encouragement. I was the One who gave you that good laugh. I’ve been there all along.’
Wow… Zucht… Wat een genade dat God een geduldig God is en ons graag herinnert aan Zijn aanwezigheid. God heeft geen lijst van eisen en verwachtingen, Hij vraagt enkel onze liefde voor Hem. En dat is iets waar ik zeker aan kan voldoen.
Heb ik het nu een stuk minder druk? Nope! En tot aan de laatste schooldag (22 mei) zal ik blijven rennen van hot naar her. Maar mijn ogen zijn op Hem gericht en op alle zegeningen die Hij mij door anderen om mij heen geeft.
Weekendje weg van het schip!
Mijn klas wordt niet alleen gebruikt voor onderwijs.
David and Goliath!
Musical: Best Book Ever Written
Geen woorden voor…
Lieverd, dank je wel voor het delen van wat je zoal doormaakt. En dank je wel voor de bemoediging die je kreeg, ook een bemoediging voor mij hoewel ik inmiddels wel geleerd heb dat een dag 24 uur heeft waarvan er liefst 8 slapend doorgebracht moeten worden…(inderdaad dit lukt niet altijd!)
Toch vind ik het een zeer indrukwekkende lijst van zaken waar je aan “moet” voldoen. Toch maar een keer nee zeggen, anderen kennen immers jouw agenda niet.
Sterkte en tot gauw!
liefs mama
Lieve Remy!
Dank je wel voor de enorme bemoediging! Zo herkenbaar en daarom ook zo bemoedigend. Al die verwachtingen die we voor onszelf stellen… ze kunnen ons zo uitputten.
Heel veel zegen en sterkte met de afrondingen van dit schooljaar. En dan hopelijk een welverdiende tijd van rust en ontspanning!
Veel liefs,
Annemieke